KOMARY

KOMARY

W Polsce stwierdzono 48 gatunków komarów, 36 gatunków atakuje człowieka.

WYKRYWANIE GOSPODARZA: zapach, CO2, ciepło, pobierają tyle krwi ile same ważą

CHARAKTERYSTYKA KOMARÓW: smukłe, wydłużone ciało (3-6mm), aparat kłująco-ssący, kłujka skierowana do przodu, spuszczanie śliny: zapobieganie krzepnięciu krwi.

 

REAKCJE ALERGICZNE- przyczyna : ślina komarów

– typy reakcji: bezpośrednia ( natychmiastowa, zanik po godzinie)

– opóźniona ( parę godzin po ukłuciu, utrzymuje się przez kilka dni)

– wtórna (symptomy pojawiają się powtórnie po kilku dniach

POKARM : Samice- krew do produkcji jaj

Samice i samce – nektar i soki roślinne

Różne preferencje pokarmowe : atropofilne,  zoofilne

inne : atakują na otwartej przestrzeni ( lasy, łąki ) – egzofagiczne,

nigdy nie zalatują do pomieszczeń( egzofilne )

CHARAKTERYSTYKA KOMARÓW:  ciemne i jasne łuski ( ” sól z pieprzem”) tworzą wzór na ciele,

wyraźny dymorfizm płciowy: samce z krzaczastymi czułkami.

ZDOLNOŚĆ LOTU:  słabo latają, unikają przestrzeni otwartych ( wietrznych) – 1 km/godz., przemieszczają się na znaczne odległości: wiatr ( 10 km, wędrujące zwierzęta, samoloty, statki

DŁUGOŚĆ ŻYCIA : samice w tropikach- 2 tygodnie, w Polsce – 2 miesiące, samce kilka dni.

ROZWÓJ KOMARÓW: rozwój w wodzie, rozwój larw – 1-3 tyg., bardzo ruchliwa poczwarka: przebywa przy powierzchni wody, zaniepokojona nurkuje, po kilku dniach – owad dorosły

Larwa z syfonem

 

Odwłok larwy zakończony rurką oddechową  zwaną syfonem od strony grzbietowej i skrzelami analnymi od strony brzusznej, syfon z włoskami hydrofobowymi, którymi larwa przyczepia się do błonki powierzchniowej wody, podwieszona w ten sposób wymienia zużyte powietrze na bogate w tlen, tylko u widliszków brak syfonu.

POKARM LARW: larwy Aedes, Ochlerotatus i Culseta odżywiają się zdrapując bakterie i grzyby z butwiejących liści. Przemieszczają się regularnie od powierzchni wody do pokarmu – stąd są one tylko w płytkich miejscach.

Poczwarka

Poczwarka ma:” główkę” (głowotułów), ” ogonek „( spłaszczony odwłok ) podgięty pod spód głowotułowia. Na ” główce ” – para syfonów oddechowych, trwa podwieszona do błonki powierzchniowej wody, ruchliwe, płochliwe, nie pobiera pokarmu

Poczwarka : u dojrzalej poczwarki widoczne ciało osobnika dorosłego, poczwarka pobiera bardzo dużo powietrza – ciało prostuje się i wstaje ponad powierzchnię wody.

Osobnik dorosły

 

POJAWIA SIĘ OSOBNIK DOROSŁY

przez jakiś czas siedzi w wylince ( łódeczka) prostuje się , ciało twardnieje i wybarwia się. W tym okresie wiele jest zjadanych lub tonie.